Miasto Swarzędz, niedawno mała mieścina, Dziś nie wiadomo, gdzie się zaczyna. Rozległe osiedla i piękne domy, Rozbudowane na wszystkie strony.
Ludzie życzliwi, z sercem jak dzwon, Przyciągają ludzi ze wszystkich stron. Miasto pięknieje, obiektów przybywa, Każdego cieszy taka perspektywa.
Nad miastem czuwa patron Św. Józef z góry, I rozpędza nad nami wszelkie ciemne chmury. By żyło się spokojnie, bez zmartwień i bez trosk, Bo jest mu bliski każdego Swarzędzanina los.
Perełka Swarzędza to nasz śliczny rynek, Znany z obchodów święta Józefinek. August Cieszkowski spogląda z cokołu swym sokolim wzrokiem, I cieszy się, że miasto pięknieje z każdym rokiem.
Swarzędzkie jezioro, miejsce ciszy i spokoju, Zachęca do odpoczynku po codziennym znoju. Prawdziwe słoneczko do jeziora dopiero chyba zaświeci, Na co czekają z niecierpliwością dorośli i dzieci.
Szkoły w naszym mieście to duma nie mała, Z czego korzysta okolica cała. Cieszmy się więc wszyscy z tego, co miasto nam stworzyło, A wszystko po to, by nam się lepiej żyło!
