Może czasem się posprzeczamy Ale w końcu zawsze wspólny język mamy Na parapecie okna usiadł wróbelek I zakłopotanie główką kręci Bo ma przecież w pamięci Że my fruwać nie potrafimy I dziwi się jak można być takim gapą I nie potrafić robić takich prostych rzeczy O tym samym nawet sroczka skrzeczy Ale my mówimy, że to nie ma nic do rzeczy Więc się cieszmy z tego co mamy I za bardzo się nie wydziwiamy.
