Czym jest nadzieja, czyż to nie jest magiczne słowo? Które pomaga podnosić się, spojrzeć w około i zacząć życie na nowo.
Jest powiedzenie, że nadzieja umiera ostatnia, Stwierdzenie stare jak świat, Spotykamy się z tym na co dzień, chociaż przybywa nam lat.
Co pozwoliło więźniom w obozach koncentracyjnych Na głodowych porcjach żywności, Podnosić się rano z twardego posłania, Czyż nie nadzieja, że to może ostatni dzień ich udręki I skończy się pasmo ich męki.
A o czym marzy spragniona ziemia w czasie suszy, Czy nie o deszczu, który jest nadzieją na życie roślin. A co zmusza ptaki do heroicznego lotu nad bezkresem wód, Czyż nie nadzieja, że niebawem nad horyzontem pokaże się ląd I skończy się ich trud?
A czym jest przetrwanie nieuleczalnie chorego człowieka, Czyż nie jest nadzieją, że Bóg to doceni, Kiedyś to się skończy i wszystko się odmieni.
Niepozorna nadzieja nie jednemu uratowała życie, Możemy mieć ją wszyscy, Bo ona nie opuszcza nas do końca, Tak jak ogrzewa nas życiodajny promień słońca.
